lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Bortasz · 03-08-2007, 21:28

Tristan odpowiedział uśmiechem na śmiech pani Bosman. Nie wiedzieć, czemu uśmiech był szczery i ciepły. Oczy jakby złagodniały. Wszystkim wnet się wydało oczywistym jakież to myśli przyszły mu do głowy. Lecz wszyscy się myliły. Nie wyobrażał sobie przytulnej komnaty ani miękkiej satynowej pościeli. Wspomnieniami wrócił do jednej z cel Bastilli, w której śmiech pani Bosman współgrałby z podobnymi. A jej cudny głosik zaśpiewałby pieśni Wesołków...

Tańczą na stryczkach wisielcy
W drgawkach się kurczą rytmicznie
Śpiewają swoją piosenkę
Melancholicznie i ślicznie
Wspaniale bawią się Wesołki
Chwilę wspomina każdy trup
Gdy wytrącono spod nóg stołki
I gdy stanęły oczy w słup!
Tańczą na stryczkach wisielcy
W drgawkach się kurczą wesoło
A wiatr piosenkę ich niesie
Dźwięcznym refrenem wokoło...

”Śmiej się wesolutka... Śmiej się i śpiewaj... A ja zaczekam aż zaśpiewasz naprawdę wesolutką pieśni... „

Tristan przyglądał się piratom z spokojem i z jakby lekkim rozbawieniem. Ich wesolutkie twarze nie wiedzieć, czemu tylko poprawiały mu humor... to że w wyobraźni widział mocny sznur wokół szyi każdego z nich było miłym dodatkiem...

”W pojedynku poradziłbym sobie z każdym z nich... Lecz ze wszystkimi...”

Spojrzenie Szermierza padły na owego młodego nicponia opartego o burtę, którego „przypadkiem” popchnęła jedna z szumowin.

”Chyba, że nie będę musiał się bać o swe plecy... Hmmmm zobaczymy, zobaczymy. Na razie tak... Pani Bosman, co ma trochę za dużo władzy w rękach... I rabuje swój własny naród... Po dwakroć przeklęta. I Kapitan, co jak znam życie nas wyrzuci za burtę, gdy tylko przestaniemy być użyteczni. A ja po swej stronie mam nicponia, wariata i dwie kobiety, które strzec mi przyjdzie przed bandą śmierdzących piratów. Lubię wyzwania ”

Wraz z ostatnią myślą Uśmiech De Beauharnaisa zmienił się, przypominał teraz wilka pośród stada owiec nie mogącego się zdecydować, którą by tu schrupać jako pierwszą. Wolnym krokiem ruszył do hultaja, zerkając jeno na jedną z Dam która właśnie groziła piratowi pistoletem.

„Ostrożnie pani... Jest ich tu więcej a wszystkich nie zdążysz zastrzelić... A ja wszystkich nie pokonam... Nie sam.”

Gdy zbliżył się do młodzieńca rzekł cicho zwracając uwagę by nikt nie przechodził obok nich gdy padły słowa.

- Zapowiada się ciekawy rejs. Czy tylko ja podejrzewam, że może się źle skończyć dla naszej,małej grupki?

Delikatny nacisk na „małej” nie mógł ujść uwadze rozmówcy, podobnie to, że odwrócił się plecami do całej załogi wpatrując się w oddalający się brzeg, tak, że nie widzieli jego ust a cichy głos w ogólnie panującym gwarze był naprawdę ciężki do usłyszenia...

03-08-2007, 21:28	#24
Bortasz Reputacja: 1	Tristan odpowiedział uśmiechem na śmiech pani Bosman. Nie wiedzieć, czemu uśmiech był szczery i ciepły. Oczy jakby złagodniały. Wszystkim wnet się wydało oczywistym jakież to myśli przyszły mu do głowy. Lecz wszyscy się myliły. Nie wyobrażał sobie przytulnej komnaty ani miękkiej satynowej pościeli. Wspomnieniami wrócił do jednej z cel Bastilli, w której śmiech pani Bosman współgrałby z podobnymi. A jej cudny głosik zaśpiewałby pieśni Wesołków... Tańczą na stryczkach wisielcy W drgawkach się kurczą rytmicznie Śpiewają swoją piosenkę Melancholicznie i ślicznie Wspaniale bawią się Wesołki Chwilę wspomina każdy trup Gdy wytrącono spod nóg stołki I gdy stanęły oczy w słup! Tańczą na stryczkach wisielcy W drgawkach się kurczą wesoło A wiatr piosenkę ich niesie Dźwięcznym refrenem wokoło... ”Śmiej się wesolutka... Śmiej się i śpiewaj... A ja zaczekam aż zaśpiewasz naprawdę wesolutką pieśni... „ Tristan przyglądał się piratom z spokojem i z jakby lekkim rozbawieniem. Ich wesolutkie twarze nie wiedzieć, czemu tylko poprawiały mu humor... to że w wyobraźni widział mocny sznur wokół szyi każdego z nich było miłym dodatkiem... ”W pojedynku poradziłbym sobie z każdym z nich... Lecz ze wszystkimi...” Spojrzenie Szermierza padły na owego młodego nicponia opartego o burtę, którego „przypadkiem” popchnęła jedna z szumowin. ”Chyba, że nie będę musiał się bać o swe plecy... Hmmmm zobaczymy, zobaczymy. Na razie tak... Pani Bosman, co ma trochę za dużo władzy w rękach... I rabuje swój własny naród... Po dwakroć przeklęta. I Kapitan, co jak znam życie nas wyrzuci za burtę, gdy tylko przestaniemy być użyteczni. A ja po swej stronie mam nicponia, wariata i dwie kobiety, które strzec mi przyjdzie przed bandą śmierdzących piratów. Lubię wyzwania ” Wraz z ostatnią myślą Uśmiech De Beauharnaisa zmienił się, przypominał teraz wilka pośród stada owiec nie mogącego się zdecydować, którą by tu schrupać jako pierwszą. Wolnym krokiem ruszył do hultaja, zerkając jeno na jedną z Dam która właśnie groziła piratowi pistoletem. „Ostrożnie pani... Jest ich tu więcej a wszystkich nie zdążysz zastrzelić... A ja wszystkich nie pokonam... Nie sam.” Gdy zbliżył się do młodzieńca rzekł cicho zwracając uwagę by nikt nie przechodził obok nich gdy padły słowa. - Zapowiada się ciekawy rejs. Czy tylko ja podejrzewam, że może się źle skończyć dla naszej,małej* grupki?* Delikatny nacisk na „małej” nie mógł ujść uwadze rozmówcy, podobnie to, że odwrócił się plecami do całej załogi wpatrując się w oddalający się brzeg, tak, że nie widzieli jego ust a cichy głos w ogólnie panującym gwarze był naprawdę ciężki do usłyszenia... __________________ Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho