- Chyba nie trzeba - odpowiedziałam ziewając. Chłopaki robiły hałas już od jakiegoś czasu, ale zdecydowałam się nie wyrywać z wstawaniem. Bo i po co? Dopiero kiedy usłyszałam, że kawa już jest stoczyłam się z koja.

W czasie śniadania starałam się jeść ile to tylko możliwe.
- Normalnie jak ostatni posiłek… - zauważyłam zerkając wymownie na psa.

Starałam gdy czytałam starałam się też słuchać komentarzy pozostałych. Jak wiadomo, słuchanie było lepsze niż czytanie...


- Dobra… rozumiem, że już wszystko zdecydowane i możemy ruszać ogarniać ten burdel. - Dopięłam mundur, zabrałam pistolety.