| - Sorry, głupio palnęłam. Tak, to pokój numer osiem. A mi jeden chłopak powiedział, że tu będzie jakiś rysownik, widać po prostu mnie nabrał. Życzę udanego spotkania.
Kasia byłą naprawdę wkurzona na tego chłopaka. Jak mógł sobie z niej tak zadrwić? Niech go tylko dorwie a mu nogi z dupy powyrywa.
Już od dawna kłębiły się w niej negatywne odczucia. Czego się można było spodziewać po tym co przeżyła? Nagle miała ochotę kogoś uderzyć, nad kimś się poznęcać, żeby ktoś poczuł się tak jak ona, choć przez chwilę. Gniew i agresja narastały w niej z każdą sekundą i doszła do wniosku, że musi jak najszybciej wyjść z tego pokoju jeśli nie chce zrobić nic głupiego.
Nie powiedziawszy nic więcej szybkim, na ile pozwalał na to jej stan, krokiem ruszyła ku wyjściu kierując się do swojego pokoju.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |