Manji

Sen był miły, śnił o krainie, w której spędził cale swoje dotychczasowe życie.
Powoli jednak czul, ze działanie ziół dobiega końca. Nie chciał sie budzić. Rozkoszował sie każdą chwila snu.

Gdy nagle poczuł ogarniającą go wodę, obleśne! Whisky, to tak, ale woda! Bleh!
Zamachał rekami aby jak najszybciej wypłynąć na powierzchnie, wstrzymał oddech. Otworzył oczy i...
Musiał mieć bardzo głupią minę. Przez chwile rozglądał sie tępym wzrokiem po pokoju, potem zaczął powoli dochodzić do siebie. Odszukał swój tobołek, wyją z niego butle whisky, przywarł do niej ustami tak długo aż nie wypił całej zawartości.
Nie trwało to długo, gdyż zawsze po tych ziołach suszyło go strasznie.
Dopiero teraz zauważył kobietę. Uśmiechną sie do niej życzliwie, po czym chwycił łapczywie za kolejna butelkę.

-A teraz, piękna istoto, jeśli nie masz nic przeciwko chciałbym sie umyć, bo jak słusznie zauważyłaś nie pachnę najlepiej. W większości to Twoja zasługa. Chciałbym sie umyć czym prędzej.

Rozejrzał sie wokół.

-Gdzie mogę tego dokonać? Czy macie tu jakaś łaźnię? Czy tez może myjecie sie, ochlapując wzajemnie brudna woda wprost z wiadra.

Spojrzał jej w oczy i czekał na odpowiedz.

 

__________________
Świerszcz śpiewa pełen radości,
a jednak żyje krótko.
Lepiej żyć szczęśliwym niż smutnym.