Uśmiech nie schodził z twarzy lorda i o dziwo nadal zdawał się być to uśmiech miły i życzliwy, a nie jak można by było przypuszczać złośliwy, czy ironiczny.
- Drogi panie - odparł książę - choć znajdziesz takich, którzy oddają hold i cześć Gusta Magla, to osobiście nie nadałbym wszechobecnej mgle, statusu bóstwa. Jest to moim zdaniem naturalny fenomen, którego prawdziwej natury i charakterystyki, nasi mędrcy jeszcze nie odkryli. Mgła posiada zdolność, czy raczej powinniśmy powiedzieć cechę, wszak jest przedmiotem nieożywiony, przenoszenia rzeczy i istot. I co ważne przenoszenia w obie strony, że się tak wyrażę. Raz ktoś trafi na naszą wyspę, tak jak na przykład wy, a innym razem ktoś od nas zaginie bez śladu. To drugie, przyznaje zdarza się o wiele rzadziej, ale się zdarza. Nic więc dziwnego, że prości ludzie przypisują Gusta Magla cechy osobowościowe, magiczne, boskie, a nie raz i demoniczne. Czy jednak tak powinni postępować ludzie inteligentni? Sami odpowiedzcie na to pytanie.
Książę przerwał na chwilę, oparł łokcie na stole i powiódł, pełnym skupienia spojrzeniem, po swoich gościach.
- A skoro już przy tym jesteśmy... Czy waszym zdaniem są bogowie? To istoty potężniejsze od nas, mądrzejsze? Jakieś byty absolutne, jak twierdzą co poniektórzy z mędrców. To oni stworzyli nasz świat? Czy też może światy? Tak, tak. Dacie wiarę lub nie, ale są też tacy, który twierdzą, że światów jest nieskończenie wiele. Czy zatem jest też nieskończenie wiele bóstw, czy też istnieje tylko jedno prawdziwe, które odpowiada za stworzenie tego wszystkiego? Ciekaw jestem, co też tacy podróżnicy, jak wy o tym wszystkim myślą? Jakie jest wasze spojrzenie na tę sprawę. Wierzycie i czcicie jakiś bogów?

Ilość zadanych przez księcia pytań mogła naprawdę przytłoczyć.

Lord Niclas, nadal wspierając brodę na splecionych dłoniach, z łagodnym uśmiechem spoglądał na swych gości. Czekając, kto pierwszy zabierze głos.