| “Moi ludzie? ”
Ta myśl uderzyła Kapitana Tristan de Beauharnais z pełną siłą. I sprawiała, że ponownie przyjrzał się „swoim ludziom”. Nicponi, z którego może coś wyrośnie i dwie damy, z czego jedna zdaje się nie pojmowała gdzie jest a druga...
„Taaaak Tancerka zdaje się jest większą niewiadomą... Byle, kogo nie bierze się do zakonu... Wątpię też żeby do jakieś zwykłej karczemnej dziewki napisał sam Baveaux. A jeżeli to zadanie naprawdę jest tak ważne jak mi się wydaję... ”
Odruchowo dłoni Kapitana powędrowała do poły płaszcza, pod która bezpiecznie spoczywał list od Wielkiego Mistrza Zakonu Róży i Krzyża.
„Zadanie... Doprawdy zaszczytne zadanie bratać się z piratami, podczas gdy powinno się ich wywieszać. No cóż... Dzięki bogu ta banda, co się przedwcześnie urwała z postronka nie wie, kogo ma na pokładzie inaczej naprawdę było by tu ciekawie...
Skrzypnięcie sufitu po którym ciężkim krokiem szedł zapewne jakiś zapijaczony brudny śmierdzący Inlandzki Pirat otrzeźwiło Tristana. Obrócił się w stronę „swoich ludzi” i potraktowawszy ich jako takich przemówił silnym pewnym głosem, w który brzęczał Autorytet niczym najszlachetniejsza stal.
- Zapewnienia zapewnieniami. Ja tym piratom nie ufam ani na jotę. Pan zechciałby objąć pierwszą wartę ja wezmę na siebie Drugą. Mam nadzieje, iż i Damy zechcą się przyłączyć w czuwaniu nad naszym spokojnym snem. We dwóch nie uda nam się strzec was dzień i noc.
Spojrzenie Kapitana przechodziło z Nicponia, któremu lekko skinął głową, na Damy, oczekując ich reakcji na złożoną propozycję czy też wydany rozkaz... Pewności siebie i Autorytet brzmiący w głosie skłaniał ku rozkazowi, lecz dobór słów jak i uprzejmy ton delikatnej sugestii wskazywał na propozycje. Doprawdy ciężko było dojść do jednoznacznego wniosku.
__________________
Właściwością człowieka jest błądzić, głupiego - w błędzie trwać.— Cyceron
Mędrzec jest mędrcem tylko dlatego, że kocha. Zaś głupiec jest głupcem, bo wydaje mu się, że miłość zrozumiał.— Paulo Coelho |