- Z tej strony jej nie znałam ale skoro tak mówisz - wzruszyła ramionami, uśmiechając się nieco szerzej. Zaraz jednak uśmiech zniknął z jej twarzy. - Fae to nie przeciwnik którego można by lekceważyć. Są wyjątkowo groźne, szczególnie te, które mają chrapkę na ludzi. Sam widziałeś… Ta, na którą zastawiłyśmy pułapkę umykała naszym staraniom już od paru miesięcy. Z jakiegoś powodu upodobała sobie taki scenariusz polowania. Deszcz, samotny podróżnik, mała dziewczynka która potrzebuje pomocy. Zadziwiające ilu się dało na to nabrać - pokręciłą głową i westchnęła ciężko.
- Dzięki suszy miałyśmy trochę spokoju i czasu na przygotowanie się. Doniesienia o niej przychodziły co prawda sporadycznie ale wiedziałyśmy gdzie może się kierować. Te góry przyciągają je z taką siłą jak złoto przyciąga ludzi. Na szczęście nie tylko złe fae krążą po tej ziemi. Mamy kilku sojuszników wśród tego ludu. Sam mówi, że lubisz czasem zapolować na coś innego niż posiłek. Co powiesz na przyłączenie się do nas na trochę?

- Oczywiście że się zgadza - do głosu kobiety dołączył drugi, tym razem o wiele bardziej znajomy i także do niewiasty należący. O wilku mowa, jak to czasem ludzie powiadali. Samantha pojawiła się w drzwiach trzymając w dłoni kubek. - Może byś tak już raczył wstać? Leżysz w tym łóżku już czwarty dzień - skarciła go, a następnie obdarzyła promiennym uśmiechem. - Dobrze cię znów widzieć, James