Oczy zaszły mu łzami a kiedy kaszlał, myślał, że za chwilę wyrwie mu płuca. W głowie wciąż dźwięczało, na miękkich nogach wstał, próbując zrozumieć co tu się właśnie stało. Zauważył leżącego na deskach pirata, który najwyraźniej chwilę wcześniej wpadł przez właz do środka. Tłuszcza uwięziona pod pokładem tratowała się i walczyła o linę, która zwisała nad ich głowami. Machavellian z trwogą patrzył na przelewające się na pokład kaskady wody. Stało się to czego się obawiał najbardziej. Zebrał po ryju, żeby do tego nie dopuścić a jednak, dokonało się. Za chwilę wszyscy potopią się jak szczury.
Gdy Horst wcisnął mu do ręki sztylet popatrzył na niego tępym wzrokiem, po chwili jednak otrzeźwiał.
- Dziękuję – wycharczał.
Jak pozostali włożył sztylet między zęby. By nie obciążać liny, zamierzał poczekać aż Kislevczyk dostanie się na pokład by następnie samemu ruszyć za Horstem ku upragnionej wolności.