- Nie o was cho... ej! - magini nie skończyła kiedy rycerz ją za sobą pociągnął. Prawie się przewróciła. Miała wiele słów do powiedzenia na jego zuchwałe zachowanie, ale ten nawet jej nie zamierzał słuchać. Nie potrzebowała nawet udawać, bo była wzburzona. Harald von Grossheim nie sprawił na niej dobrego wrażenia i jego prośba była dla niej tym bardziej podejrzana. Jakby chciał od siebie samego odwrócić uwagę. Chce aby szukała magii? Jasne, znajdzie każdą jaka zaplątała się wokół jego samego. Przeklęty tak? Ciekawe w jaki sposób...

wykrycie magii po powrocie do obozowiska

Kiedy okazało się, że czekanie zajmie więcej czasu i zostało rozpalone ognisko Róża nie czekając siadła blisko niego i rozwiesiła spodnie na patykach. Szata będzie musiała wyschnąć na niej. Do tego buty postawiła tak blisko aby tylko je nie spalić i grzała swoje zmarznięte stopy. Koncentrowała się na tym jakie wiatry magii krążą wokół jej towarzyszy. Utkwiła swoje spojrzenie w ponurym rycerzu gdy ten poprosił ją o pomoc. Miała wielką ochotę pokazać mu język i zostać na miejscu. Jak tylko sobie uświadomiła o czym właśnie pomyślała zażenowała się samą sobą. Wstała pospiesznie ubierając podeschnięte buty i spodnie. Pomogła na tyle, a nile mogła. Powiedziała, że będzie pomagać, to teraz nie mogła zaprzeczyć swojemu słowu.
- Mamy tyle czasu mogłeś coś w końcu powiedzieć o tym wampirze - rzuciła tylko kąśliwie kiedy skończyli. - Może jednak powinnam na ciebie mieć oko von Grossheimie? Unikasz opowieści na ten temat.

- Pójdziemy w parze przed Marcusem - dodała sugerując, że to nie była prośba z jej strony.