Noc 22 Brauzeit 2518 KI, Herrendorf

Ożywieńcy nie byli w Ostermarku niczym niezwykłym, nie tylko z powodu bliskiego sąsiedztwa Sylvanii. Stworzone plugawą magią nekromantów, klątwami i zerwanymi glifami ochronnych zaklęć, nieumarłe byty stanowiły pospolity temat ludowych bajęd i we wszystkich jawiły się tak samo: ociężałymi, bezrozumnymi stworzeniami bez śladu lęku i pełnymi nienawiści do wszystkiego, co żywe, człapiącymi niemrawo w poszukiwaniu ofiar.

Nieumarli oblegający Herrendorf zburzyli w jednej chwili ów mit. Poruszając się znacznie szybciej niż poprzedniego wieczoru, zbili się w kliny, które przy wtórze przestraszonych okrzyków obrońców podeszły w kilkunastu miejscach pod kamienny wał. Po czym zrobili coś, co jeszcze bardziej przeraziło ludzi.

Pierwsi ożywieńcy po dotarciu pod mur po prostu rzucili się na ziemię, znieruchomieli na niej przygniatani przez następnych w szeregu nieumarłych. Pryzmy zionących fetorem rozkładu ciał zaczęły się piąć ku parapetowi muru na podobieństwo groteskowych ramp, coraz bardziej wydłużonych u podstawy, coraz szerszych i łatwiejszych do pokonania przez następne szeregi upiornej hordy.

Wciąż ściskający w rękach drewniane tyczki i bosaki obrońcy Herrendorfu pojęli w jednej chwili, że tej nocy charakter toczonego na murze boju miał ulec diametralnej zmianie.

Tej nocy na szczycie tworzących rampy pryzm zwłok mieli stanąć do równej walki z bluźnierczymi wynaturzeniami służącymi woli Pana Wron.