Kennick rozglądał się po namiocie, dokładnie analizując zarówno pomieszczenie, jak i samego doktora. Nie odzywał się a w głowie kłębiło mu się od hipotez: czy lekarz też oszalał? (obecność tutaj i żółte szaty mówią tak, ale to żadne poszlaki) czy jest kolejnym zmiennokształtnym? (wątpliwe, wydaje się znacznie stabilniejszy) wydaje się, że zachował umiejętności, ale czy ma dobre intencje? (póki co niemożliwe do ustalenia)

W tym czasie Sadim uśmiechnął się, przytakując Imrze. Zagranie Arthmyna także mogło pomóc, na wypadek, gdyby ktoś zaczął coś podejrzewać.
- Mieliśmy sporo szczęścia, albo ktoś nad nami czuwa. Może potrzebuje pan jakiejś pomocy z chorymi? - zaoferował się, nieomal odruchowo.