Ratkin

Marcel

Brujah rozejrzał się po niebie w poszukiwaniu swojej orlicy, szukając w jej zachowaniu potwierdzenia dla słów Tommasa na temat zachowania lupinów.
Widząc jak jego towarzysze szykują się do odjazdu, ruszył sprawdzić swoje toboły przytroczone do koni stojących za powozem. Szybko zmienił podarte i zakrwawione elementy ubioru - kaftan na nim niewiele różnił się w tym momencie od szmaty jaką kilka pacierzy wcześniej służba zmywała z podłogi karczmy juchę Jose. W duchu podziękował Mitru za przezorność w wyekwipowaniu go na czas tej wyprawy. Na nowy dublet o ciemno brązowej barwie narzucił teraz jeszcze ciężki wełniany płaszcz który mógł spokojnie w kryzysowej sytuacji ochronić go choć częściowo przed morderczymi dla niego promieniami słońca. Kiedy skończył wskoczył na tył powozu opierając się o jego dach. Znalazł dogodną pozycję i po założeniu na swoja prawicę rękawicy, wystawił ją tak by powracająca orlica miała gdzie wylądować. Wyraźnie nie śpieszyło mu się by zając miejsce wewnątrz, najwyraźniej chciał pozostać na zewnątrz powozu dopóki nie ruszą i opuszczą wioski, nie tyle obawiając się co - uwzględniając jego niemalże samobójcze skłonności do brawury- przygotowujac się na walke jeśli jednak lupini dogonią ich.

Zmienił zdanie kiedy do jegu uszu dobiegł złowrogi skowyt - jeśli dobrze rozpoznawał - jakiejś dużej, wyraźnie głodnej wadery...

 

__________________
-Only a fool thinks he can escape his past.
-I agree, so I atone for mine.

Sate Pestage and Soontir Fel