| Rozmowa O'Connora z Wiedzmami.
O'connor byl gotow na wszystko, lecz to co powiedziala wiedzma rozbawilo go. Staral sie nie tracic koncentracji. Usmiechnal sie oblesnie.
-Posluchaj mnie zatem. Nie jestem zabojca ludzi, ja ich lecze. Jestem lekarzem i nie mam zamiaru odbierac cennego daru jakim jest zycie. Mi rowniez sie nie podoba wiele rzeczy, jednak je akceptuje jako zla karme. Kolejna wazna rzecza jest to, ze nie przywyklem sluchac trybu rozkazujacego. I chyba sie juz tego nie naucze.
Jesli ktoras z wiedzm sie do mnie zblizy ... bede sie bronil. Tym razem nie pozwole na bezkarne rzucanie zaklec. Jesli bedzie taka koniecznosc moge zginac, ale nie bez walki.
Wstal i powedrowal w strone dziobu statku, pjiac whisky wprost z butelki, jak to mial w zwyczaju. Siedzial zamyslony.
Szum moza, zapach jodu w powietrzu, namiastka zielonej wyspy.
Jeszcze brakuje tu mew.
Przywolal kruka. Czarny ptak rozsiadl sie wygodnie na jego lewym ramieniu. Przygladal sie sewmu przyjacielowi. Spogladal przez oczy w bezdenna otchlan jego duszy.
-Co myslisz przyjacielu o tym wszystkim?
Nie bardzo interesowalo go co sie dzieje na pokladzie i pod nim.
Tak dlugo gdy mnie to nie bedzie osobiscie dotyczyc. Powiedzial do siebie cichym glosem, rodzima mowa.
Usmiech znow zawital na bladej twarzy.
Zielone oczy wpatrywaly sie w bezkres oceanu.
Nasluchiwal...i czekal.
__________________
Świerszcz śpiewa pełen radości,
a jednak żyje krótko.
Lepiej żyć szczęśliwym niż smutnym.
Ostatnio edytowane przez Manji : 07-08-2007 o 23:26.
|