Spider-Man dopiero po chwili spojrzał na Angelę, zaś jeszcze dłuższą przypatrywał się jej.

- Nie wiem! Skąd mam wiedzieć?! To wy jesteście prawdziwi! - zamilkł po swoim wybuchu. Stał milczący i nieruchomy ze wzrokiem wlepionym w jakiś najpewniej wyimaginowany punkt znajdujący się za swoim ramieniem. Nie patrzył na pozostałych.

- Przepraszam. Nie wiem co to może być. Coś, co powoduje, że niebo w tym miejscu ma trochę inny kolor niż czerwony. Trochę fioletowy. Coś, co sprawia, że moje pajęczyny znikają tuż przed ścianą budynku jakby nigdy nie istniały. Coś, co sprawia, że starsze panie latające na książkach znikają, gdy przelatują nad budynkiem i pojawiają się, gdy się od niego oddalą. Podejrzewacie, że jest to sen, iluzja lub alternatywna rzeczywistość. Ale to wszystko już wiecie. Nie dodałem nic nowego. Równie dobrze mogliście sami to zebrać do kupy.

Podjął dopiero po chwili milczenia. Znacznie ciszej.
- Niczego więcej nie jestem w stanie dodać...