5 marca 2050 (wg kalendarza nowojorskiego)

Hector był w złym humorze.

Dzień zaczął się nawet dobrze, w nocy nie było mrozu, pogoda też zapowiadała się dobrze. Tylko trochę lekkiej, porannej mgły, za kilka godzin powinna ustąpić. Był już tak blisko celu!

I wtedy, jak to się mówi, gówno wpadło w wentylator: Nieee, żadni bandyci, żadne mutanty ani też nawiedzeni kaznodzieje. To było banalne pomylenie drogi. Było już dobrze po południu, kiedy monter z Nadgryzionego Jabłka dostrzegł błąd. Kilka godzin temu musiał przegapić skręt, przez co zamiast do Avonmore pojechał prosto do Apollo.

Tylko że w Apollo nie było mostu, zawalił się dwa lata temu, a prowizoryczną kładkę zmyła wzburzona rzeka po roztopach dokładnie miesiąc temu.

Stał na poboczu, oparty o maskę samochodu. Był już tak blisko! Chciał za dnia przekroczyć rzekę Kiskiminetas, być może udałoby mu się dotrzeć do Pittsburgha jeszcze tego samego dnia. Teraz stał dosłownie pośrodku niczego. Do Apollo nie ma sensu jechać, bo nie ma tam mostu, następny jest (chyba) ze dwie godziny drogi na północ od Apollo, cofać się też nie ma sensu. W obu wypadkach zmarnowałby paliwo, którego miał już niewiele.

Hector wpatrywał się w mapę, szukając jakiegoś skrótu. Wiedział mniej więcej gdzie teraz jest, kilka kilometrów za ruinami miasteczka Spring Church. Stał przy skrzyżowaniu, oczywiście bez żadnych drogowskazów. Według mapy w lewo miałby skrót. Musiałby przejechać przez kolejne zapomniane miejsce. Papier był w tym miejscu uszkodzony, mógł przeczytać jedynie „... Town”.

Do tego mgła, zamiast opaść, podnosiła się. Żeby chociaż do wieczora dojechać do przeprawy.