| Selina wrecz cieszyla sie, ze sztorm wciaz trwal. Zmuszal ja tym samym do skupienia sie na przertwaniu statku i zalogi, a nie na swoich uczuciach. Lecz nawalnica powoli zaczela przechodzic zostawiajac po sobie obraz zniszczen, ktore prawie uniemozliwialy dalsza podroz. Stracili dwa maszty, zginelo czterech czlonkow zalogi, wielu bylo rannych. Potarla czolo zmuszajac sie do myslenia. Najwazniejsze w tym momencie to dotrzec do jakiejs zatoczki ewentualnie portu aby dokonac niezbednych napraw. Z jednym masztem bedzie to raczej trudna robota. Rozgladnela sie po swojej zalodze. Ludzie byli wykonczeni. Najchetniej nakazala by im teraz odpoczynek, ale wiedziala tez ze nie moze. Nakazala im uprzatnac wstepnie statek, a sama udala sie do kapitana po rozkazy.
__________________
[B]poza tym minął już jakiś czas, odkąd ludzie wierzyli w Diabła na tyle mocno, by mu zaprzedawać dusze[/B] |