Cytat:
Napisał Kelly  otóż, według mnie, wampirów, które prawdziwie potrafią pokochać jest niezwykle mało i, jeżeli już, powinny to stanowczo ukrywać przed innymi, które zazdrościłyby tego wielkiego skarbu. Bynajmniej nie chodzi tutaj o charakterystyczne dla Torreadorów zauroczenie pięknem, ale o prawdziwe głębokie uczucie. |
Mimo że samo rozważanie pojęcia romantyczności uważam za pozbawione sensu, bowiem to tak jakby interpretować pojęcia dobra i zła (są to po prostu pewne abstrakty), to zgodzę się z Tobą w kwestii rzadkości uczucia. Jest ono czymś niezwykłym w świecie intryg i właśnie dlatego myślę, że ciekawym by było
połączenie bestii i romantyka w jednej postaci. W ten sposób powstanie nam bowiem bohater tragiczny i dynamiczny zarazem.
Oto przykładowe wyzwanie: stworzyć postać, która zabija i odczuwa z tego powodu przyjemność jako drapieżca, a jednocześnie posiada ona kogoś, kogo pragnie ochronić, kogo darzy wielkim uczuciem. Nie zapominajmy bowiem, że nawet najgorsza i najstraszniejsza bestia ma duszę... tylko, że skażoną.
Jeśli umiejętnie zarysujemy napięcia między jedną a drugą stroną charakteru, to wyjdzie nam bohater dynamiczny, który będzie ewoluował w miarę rozwoju gry. Z doświadczenia wiem, że choć trudno takiego bohatera stworzyć na początku, to gdy się w niego wczujemy, jest jak narkotyk, od którego trudno się oderwać, tak bardzo wciąga... nie mówiąc już o tym, że gra nabiera wtedy dodatkowych "smaczków", gdyż poza akcją główną rozgrywamy własną historię.