Belgijka oddała kilka strzałów, starając się nie wypuścić latarki. Czuła jak jej serce wali a po plecach spływa zimny pot. Co to było...

- Trzech strzelać! Dwóch, niech złapie jaką plandekę!- Krzyknęła. Na szczęscie lata w wojsku nie pozwoliły by w głosie dało sie usłyszeć strach czy zawahanie. To była wojna. Zostali zaatakowani na dwóch frontach. - Na górze, rzucić w Niemców granatem! Pary! Pary! Pilnować swoich tyłków. - Ruszyła do drabinki na chwilę chowając pistolet i wkładając latarkę do ust by nie stracić choćby tego chybotliwego światła. Trzeba było złapać ta bestie nim ich powybija. Gdy stanęła na poziomie ładowni dała sygnał dwom czekającym na dole marines, wydobywając przy tym swój pistolet. - Za mną. - Ruszyła w kierunku furgonetki gotowa w każdej chwili i do uniku i do oddania strzału.