Yarislavowi z zaskoczenia opadła szczęka. Ruszające się ściany znajdowały się poza jego rozumieniem. Wszedł do krypty na końcu, niemal machinalnie. Gdy zobaczył grób, ucieszył się na jego widok. Stanął po drugiej jego stronie, naprzeciw Rusłana. Wysłuchawszy Gnimnyra zabrał jednak łapy od skały i cofnął się o krok.
Skinął głową na znak, że rozumie.
W myślach podrzucał mieszek pełen złota.