Cytat:

I zgromadził ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon. Apokalipsa św. Jana. Rozdział 16. Wers 16.

Płock, kaplica przy katedrze. Późne popołudnie, piątek 5 sierpnia AD 1250

Na plac katedralny weszła cała gromada ludzi. Co ciekawe najwyraźniej odcinały się wniej Anna i Francisca. Obie kobiety jako jedyne nie dzierżyły żadnej broni. Z kaplicy właśnie wyszedł ksiądz Janusz. Potulny rudowłosy grubasek najpierw wybałuszył oczy ze zdziwienia, a później uczynił gest krzyża.
- Czego tyle wojów na raz chce się modlić? Kaplica mała, nie wejdą.
- Zejdź z drogi inkwizycji. Walterze, rozpalaj pochodnie - rzekł Eberhard.
- Zwariowaliście? Pochodnie? W środku kości wielu pokoleń kapłanów suche na wiór. Z dymem kaplice puścicie! - zaoponował ksiądz Janusz.
- Ano. Jak będzie trzeba! - rzek Eberhard.

Po chwili na miejsce dotarło dwóch konnych jeźdźców. Poza Sroką na koniu przyjechał Jakub. Francisca nawet nie odnotowała gdy młody łucznik się oddalił. Gdy zeszli z koni i podprowadzili je inkwizytorce Jakub rzekł:
- Dama nie powinna jeździć sama. Chciałbym pani potowarzyszyć. - Rozejrzał się konspiracyjnie i szeptem dodał - chcę pomówić o Żelaznych Wilkach.

Annę czekał kolejny sprawdzian. Ksiądz Janusz własnym ciałem usiłował zablokować wejście do kapliczki, podczas gdy jakiś chłopak biegł na plebanię. Najwyraźniej po biskupa.

Słońce było wyraźnie na zachodzie. Czas nie działał po ich stronie.