"Mahjong", 2 listopada 2021, 21:49

Wyrwawszy z dłoni Abrahama gruby zwitek banknotów, Vadim otworzył drzwi chłodni i wyskoczył na ciemny korytarzyk w ślad za oddalającym się w zawrotnym tempie panem Lao.

Jego zdobiony w chińskie tatuaże ochroniarz zareagował natychmiast, podobnie jak dwaj goście w garniakach, którzy stali na zewnątrz chłodni. Wszyscy trzej odwrócili się w kierunku fiksera w czasie potrzebnym Żyle na przeliczenie ich w myślach. Smoki na twarzy pierwszego ochroniarza zapłonęły głęboką czerwienią zdradzając momentalne wzbogacenie krwi gościa o potężny zastrzyk adrenaliny uwolnionej z podskórnego zasobnika syntetycznych hormonów. Dwa pozostali nie mieli tak fikuśnych dekoracji na gębach, ale też musieli nosić pod skórą wspomagacze hormonalne, ponieważ poruszali się równie szybko jak fan smoczych klimatów.

Jak się zaraz okazało, nie trzymali w kaburach tanich koreańskich szajsów w stylu Streetmasterów. Kiedy błyskawicznie cofnęli poły płaszczy i marynarek, Vadim dostrzegł gotowe do dobycia lśniące chromowaną stalą kształty Sternmeyerów i Armalite.

Wiekowy patriarcha odwrócił się znacznie wolniej od swoich opiekunów, wbił w fiksera srogie i pełne zniecierpliwienia spojrzenie, zaczął coś mówić w dialekcie mandaryńskim w szybki rwany sposób i piskliwym głosem, momentalnie kojarzącym się Żyle ze szczekaniem szczeniaka chow-chow. Gość w tatuażach otaksował Vadima złym wzrokiem, poprawił uchwyt na rękojeści tkwiącego w kaburze pistoletu.

- Pan Lao jest bardzo zajęty - oznajmił tłumacząc słowa swego pryncypała - Pyta, czy jesteś niezadowolony z zapłaty.