Gdy Archie wrócił wreszcie do ich stolika, wszystkie ustalenia dotyczące kontraktu wydawały się być już dograne. Po wyjściu Kerowyn z karczmy podzielił się z towarzyszami informacją o niezwykłym położeniu cytadeli oraz o mniej przyjemnych wieściach związanych z zapłatą za nocleg.

Usłyszawszy o otrzymanej zaliczce i o planach zakupowych co poniektórych, postanowił przyłączyć się do kompanów, by lepiej przygotować się do nadchodzącej wyprawy. Zanim to jednak nastąpiło zapytał Rorgana czy mógłby tego wieczoru nieco zabawić tutejszą klientelę grą na flecie i paroma opowieściami. Wiadomym przecież było, że po paru kuflach piwa ludzie stają się bardziej skłonni do dzielenia się lokalnymi pogłoskami. W drodze na zakupy zagadał też Brana, czy ten mógłby wspomóc jego występ odrobiną magii. Trochę efektów świetlnych, czy mała chmura dymu sprawiały, że przedstawienia były o wiele bardziej interesujące.

♫ Było ciepłe lato, choć czasem padało ♫
♫ Dużo piwa się piło, a mało się spało ♫
♫ Tak zaczęła się ta karczemna wielka draka ♫
♫ On miał lepkie łapska, ona zasadziła mu kopniaka ♫

Publiczność była prosta, acz radosna. Co jakiś czas dosiadał się do podpitych już biesiadników i zachęcał do opowiadania co tam u nich. Zainteresował go szczególnie jeden motyw pojawiający się co jakiś czas. Otóż wielu gospodarzy przestało wypasać swoje bydło na łąkach nieopodal Oakhurst. Według tego co usłyszał podobno zarówno ludzie jak i zwierzęta, którzy zostawali w tych okolicach po zmroku, byli znajdywani następnego dnia martwi, przebici tuzinami podobnymi do igieł szponów. Niziołek zanotował w pamięci, by następnego dnia przekazać towarzyszom te ciekawe nowiny.