- A co to znowu za cholerstwo? – zapytał Gnimnyr. A kiedy usłyszał odpowiedź, zaklął szpetnie. Z każdym przebytym krokiem coraz bardziej utwierdzał się w przekonaniu, że należy jak najszybciej wynieść się z tych okolic. Ceną pozostania było życie lub zdrowie psychiczne, a obie te rzeczy krasnolud miał w wysokim poważaniu. Nie było czasu do stracenia, więc zeskoczył z wierzchowca i pociągnął go za uzdę w kierunku labiryntu głazów. Tak było szybciej niż jechać na upartej szkapinie wierzchem. Miał pewne obawy, że za chwilę szukając schronienia zabłądzą lub rozdzielą się, ale szybko przegnał mroczne myśli. Teraz liczyło się ratowanie życia.