Dwóch pozostałych też to słyszało.
-do Tylera! Szybko! - rzucił ten wyższy. Tyler miał nieźle opancerzony domek, przynajmniej tak wyglądał jego płot.
Przy okazji dawało to małą przewagę, jego latarka oświetlała napastników. Tamci nie poruszali się szybko, ale nie było to też powolne człapanie staruszka. Hector już wiedział, że mogę w każdej chwili przyspieszyć.

Otaczał go biały tuman, mgła była doskonale widoczna. Doskonała widoczność, nie ma co. Mechanik wycelował. Denerwował się, serce podchodziło mu do gardła. Znowu musiał błyskawicznie wycelował wzdłuż lufy, luneta po prostu przeszkadzała. Dziękował za światło latarki.

Strzał. Trafił (Yes!!!). Nie był to czysty strzał w głowę, trafił niżej, gdzie w okolicy żuchwy. Na pewno przewróciło przeciwnika. Przeładował. Ostatni nabój, dwóch przeciwników. Nie ma szans, nie położy ich jednym strzałem.
Sześć metrów. Strzelił, z nerwów zbyt szybko ściągnął spust i kula wbiła się w okolicy obojczyka drugiego "Grzyba".

Hector podskoczył, kiedy obok niego rozległ się strzał. To drugi z chłopaków, co miał widły, strzelił ze strzelby Jackie, trafiając trzeciego napastnika. Ale chyba też nie śmiertelnie, bo nadal się ruszał. Pierwszy leżał na spękanym chodniku, dwóch parło jeszcze naprzód, chyba zwolnili.
Hector spojrzał jeszcze na chłopaka,, w świetle latarki widział że broń jest mniejszego kalibru, prawdopodobnie .410 - mały odrzut i mniejsza skuteczność.
- A teraz zwiewamy - nie musiał dwa razy tego powtarzać, zarzucił karabin na plecy i zatrzymał się zdezorientowany: Tyler? W którą stronę?