Oboje stali stłoczeni bod drzwiami, przeładowanie zamka trochę trwało, nawet jak ruchy Hectora były wytrenowane. Wycelował i strzelił. W tym samym momencie Jackie udało się otworzyć wszystkie możliwe zamki (Tak, z przodu porządne drzwi i zamki, od ogrodu szklane drzwi balkonowe, podobno przed wojną to działało, że złodzieje obawiali się hałasu, ale wtedy dużo rzeczy było "dziwnych"). Otworzyła je, ciągnąc za klamkę. O te same drzwi opierał się Hector. To wystarczyło, że lekka zmiana pozycji podczas ściągania spustu wystarczyła, że kula poleciała bardziej w bok i do góry, trafiając napastnika w lewy bark. Rzuciło nim, ale utrzymał się na nogach. W ciemności trudno było zobaczyć więcej.

Hector obrócił się i pociągnął za drzwi, wypychając Jackie na zewnątrz. Zamykane drzwi trzasnęły, ale częściowo ogłuszony Hector tego nie słyszał.

Stali teraz w połowie drogi między ogrodzeniem a gankiem. Było zimno, wydychane powietrze zamieniało się w widoczne obłoki. Coś koło zera. Do tego mgła. I ciemność. Zimno i gówno widać.
Dopiero po pewnym czasie monterowi przestało dzwonić w uszach na tyle, że usłyszał strzały. Nie tylko ich zaatakowano, raczej całe Caligine było obiektem inwazji. Przypomniało mu się, że Jackie krzyczała o Grzybach, jak widać to nie był pierwszy atak w (po)wojennej rzeczywistości.

Jackie spojrzała na Hectora, nie rozumiejąc chyba co mówi:
-Co! - wrzasnęła, choć stała maksymalnie jard od niego.

Chyba nadal nie słyszała, Hectorowi nadal dzwoniło w uszach.

Hector rozglądał się nerwowo, próbując dosłownie po omacku coś wypatrzyć. Napastnicy, którzy wdarli się do domu, byli już przy drzwiach i dobijali się do nich, tyle był w stanie usłyszeć. Pytanie, czy tamci potrafią otwierać drzwi? Chyba nie chciał się o tym przekonać. Dopadł do płotu, zaczął szarpać za sztachety, syknął z bólu, kiedy w lewą dłoń wbiła mu się drzazga. Nie wiedział, jak wygląda płot z tyłu domu, ale z przodu był porządny, nie udało mu się nic z niego urwać. W panice przebiegł jeszcze pod dom, Weranda - też nic.

Tracił czas. Jeszcze tylko tego brakowało, żeby go dopadła panika. Nieznany wróg, ciemność, brak amunicji, nieznany teren. Czy tak wyglądało piekło?

Test Morale:
Stopień Trudności: -5
Cecha: Charakter 14
Rzuty: 19,2,14
Test niezdany - utrudnienie o 1 do wszystkich testów

Hector miotał się po podwórzu, próbując znaleźć cokolwiek do obrony, nie chciał tłuc kolbą swojego karabinu, cała regulacja celownica pójdzie na marne.
Jest!!! Nieomal się o to potknął, młode drzewko, przywiązane do solidnego kija, średnica ze dwa cale, wkopanego w ziemię. Gwałtownie szarpiąc i naginając, w myślach czując oddech tamtych na swoich plecach. Odwrócił się gwałtownie, pusto. Szarpał dalej, jest! Miał już go w ręce, sięgający mu niemal do brody kij.

Już był przy Jackie, która lufą strzelby omiatała całe przedpole, lufa skakała dół i góra, góra i dół. Hector miał jeszcze tyle rozsądku i nie podszedł do niej z przodu, będąc przy niej zdołał jeszcze chwycić lufę nakierowującą się w jego stronę. Pociągnął ją i dopadł do furtki i wybiegli na ulicę. Najwyższy czas, po tamci jednak potrafili otwierać drzwi, już stali na werandzie, był w stanie rozpoznać słabo widzialne sylwetki.

Dokąd teraz? W lewo miał samochód, w prawo ciągnęła się ulica. I to z tej strony intensywniej się bronili. W tej cholernej ciemności zobaczył słabe światło, z trudem przebijające się przez mgłę. Dopiero teraz mógł naprawdę zobaczyć, w jakiej wacie się poruszał. Ruszył w jego stronę. Paliło się gdzieś na środku drogi. Po ruchu snopu światła rozpoznał latarkę. Ktoś się do nich zbliżał.

Panika, narastająca panika. Wreszcie snop światła zbliżył się na tyle, że tamten zobaczył Hectora i Jackie.
- Nie po oczach kretynie! - krzyknęła Jackie wolną ręką zasłaniając oczy.

Jak ją jeszcze oślepiło, to koniec, pomyślał młody Garcia.
-Pani Smith? To pani?! - głos męski, brzmiący młodo.
-A niby kto?! Święty Mikołaj? - Jackie powoli się opanowywała, wstępowała w nią nowa energia. Za to Hector... dla niego ta dyskusja była kompletnie nie na miejscu. Tracili czas.

Snop latarki skierowany był teraz na drogę, rozproszone odbite światło oświetlało jako tako ich wszystkich. Było ich dwóch, Chudzi, w workowatych, zbyt dużych ciuchach, krótkie włosy, bardzo podobni do siebie, przed dwudziestką. Jeden miał latarkę i pistolet, chyba dwudziestkę dwójkę. Drugi trzymał widły.
-Grzyby! W moim domu! - zaczęła Jackie, głos znowu jej się łamał.
- Atakują ze wszystkich stron. U Beazellów zaplątali się w płot, Paul i Mi się zabarykadowali, do nich nie wejdą...- zaczął ten wyższy, trzymający latarkę. Nie dokończył. Hector ich nie usłyszał, odwrócił się dopiero jak tamten oświetlił dom Jackie.
Oraz idące w ich stronę sylwetki.

Grzyby. W odległości 10 jardów, idących od strony domu Jackie Smith. Któryś z nich chyba potrafił obsługiwać drzwi.

Dwóch pozostałych też to słyszało.
-do Tylera! Szybko! - rzucił ten wyższy. Tyler miał nieźle opancerzony domek, przynajmniej tak wyglądał jego płot.
Przy okazji dawało to małą przewagę, jego latarka oświetlała napastników. Tamci nie poruszali się szybko, ale nie było to też powolne człapanie staruszka. Hector już wiedział, że mogę w każdej chwili przyspieszyć.

Otaczał go biały tuman, mgła była doskonale widoczna. Doskonała widoczność, nie ma co. Mechanik wycelował. Denerwował się, serce podchodziło mu do gardła. Znowu musiał błyskawicznie wycelował wzdłuż lufy, luneta po prostu przeszkadzała. Dziękował za światło latarki.

Strzał. Trafił (Yes!!!). Nie był to czysty strzał w głowę, trafił niżej, gdzie w okolicy żuchwy. Na pewno przewróciło przeciwnika. Przeładował. Ostatni nabój, dwóch przeciwników. Nie ma szans, nie położy ich jednym strzałem.
Sześć metrów. Strzelił, z nerwów zbyt szybko ściągnął spust i kula wbiła się w okolicy obojczyka drugiego "Grzyba".

Hector podskoczył, kiedy obok niego rozległ się strzał. To drugi z chłopaków, co miał widły, strzelił ze strzelby Jackie, trafiając trzeciego napastnika. Ale chyba też nie śmiertelnie, bo nadal się ruszał. Pierwszy leżał na spękanym chodniku, dwóch parło jeszcze naprzód, chyba zwolnili.
Hector spojrzał jeszcze na chłopaka,, w świetle latarki widział że broń jest mniejszego kalibru, prawdopodobnie .410 - mały odrzut i mniejsza skuteczność.
- A teraz zwiewamy - nie musiał dwa razy tego powtarzać, zarzucił karabin na plecy i zatrzymał się zdezorientowany: Tyler? W którą stronę?