Beczka jak beczka...
Bran widział już w życiu niejedną, tak pustą, jak i pełną. Dziwne tylko było, iż beczułka stała za tak solidnymi drzwiami. Najlepsze nawet wino nie było warte takiej osłony. No a tu nie mogło być mowy o jakimś szlachetnym trunku, bo to wykluczał materiał, z jakiego zbudowano beczkę, jak i podłączone do niej rury.

- To nie wygląda na wielki skarb - powiedział. - I nie sądzę, by tam siedział wodny smok czy smokoryba. Nie ten rozmiar - dodał żartobliwym tonem. - Chodźmy dalej.