| 120 złotych monet! Kiedy Delamros usłyszał tę sumę, aż zagwizdał z zachwytu. Kurierowi musiało bardzo mocno zależeć, żeby ta wiadomość została dostarczona. Nawet dzieląc to na trzy osoby i tak wyjdzie ładna sumka. Miał tylko nadzieję, że nie będą mieli za dużego problemu ze znalezieniem tej całej Tary Cane. Może jednak warto było wyruszyć w tą podróż, już na samym początku złapali łatwy zarobek.
Gdy Milena z uśmiechem na twarzy, zgodziła się na dostarczenie przesyłki, Delamros poklepał po ramieniu Roegnera.
- Za 120 złotych monet, masz moją gwarancję, że ta przesyłka dotrze do pani Cane – uśmiechnął się, odsłaniając swój złoty ząb. Takie kwoty od razu wprawiały go w dobry nastrój, stawał się wtedy sympatyczny i pomocny. Cóż, czego się nie robi dla pieniędzy.
Miał duże problemy z zaśnięciem na trzeźwo. Po wypiciu kilku kufli piwa, zasypiał natychmiast i to niezależnie od miejsca. Teraz kręcił się cały czas, nie mogąc znaleźć odpowiedniej pozycji do snu. Napiłby się chociaż odrobinki alkoholu. Zauważył, że lekko zaczęły mu drżeć dłonie. Nie wiedział, czy było to spowodowane zimnem, czy też tęsknotą za mocnymi trunkami. Zawsze powtarzał, że „rzeczywistość jest wynikiem braku alkoholu.” Po godzinie rozmyślań, w końcu udało mu się zasnąć.
Rano postanowił, że chociaż część drogi pokona siedząc na dwukółce Edorima. Gdy usadowił się wygodnie, zauważył, że coś było przykryte brezentem. Przez chwilę próbował walczyć ze sobą, ale wiedział, że jest to walka z góry przegrana. Upewniając się, że Edorim go nie widzi, postanowił zaspokoić swoją ciekawość.
__________________
Tell Me Something, My Friend, Have You Ever Danced With the Devil in the Pale Moonlight? |