Osiągnięty efekt był właściwy i dokładnie taki jaki miała zamiar osiągnąć. To znaczy nie, że Draug lubił być na świeczniku czy zwracać na siebie uwagę. Chodziło mu tylko o to, żeby od razu z góry wiedzieli z kim maja do czynienia. Na Manadaloriańską zbroje trzeba była zapracować, a Ambiańska snajperką trzeba się było potrafić posługiwać. Tego nie można było kupić w pierwszym lepszym byle sklepie czy znaleźć. Na to trzeba było zasłużyć ciężka praca i reputacją. Przynajmniej jednak zleceniodawcy od razu wiedzieli za co płacą i wiedzieli, że łowca wart jest każdego wydanego na jego usługi kredytu.

Niestety przebierańców bywało co raz więcej w galaktyce. Taki znak czasów niestety. Na szczęście w ogniu bitwy bardzo szybko wychodziło to jest "prawdziwym Mando", a kto jedynie ubranym w zbroję przebierańcem.

Po raz kolejny Draug cieszył się, że hełm zakrywa mu twarz i nie zdradza jej wyrazu. Kolejny kowboj czy coś w tym stylu? Przypomniał sobie Badlacka. Nie tak wcale stare dzieje. Cieszył się natomiast, że jego zbroja działała tak jak została do tego stworzona. Filtry powietrza własnie pracowały na najwyższych obrotach. Łowca niczego w sumie nie poczuł, jednak nie nadążał sprawdzać odczytów na wewnętrznym wyświetlaczu. Wskazywała one, że oczekujący na nich przewodnik orszaku powitalnego po prostu najnormalniej w świecie miał poważne problemy z higiena osobistą. Już współczuł Kelsanowi. Miał nadzieje, że towarzysz się szybko zorientuje i będzie się ustawiał tylko na zawietrzna.

- Nie lubię tych powitalnych ceregieli także jak możesz to prowadź nas prosto do celu. Nie przylecieliśmy tu na piknik tylko do roboty, a mój czas jest wyjątkowo cenny. - powiedział łowca poprawiając przewieszona przez plecy strzelbę wyborową.