Zapach zutylizowanego Eteru zmieszał się z aromatem rozgrzanej stali i swądem palącego się starego, przesyconego żywicą drewna. Energia przeskoczyła gwałtownie z palca Caspara do wnętrza zamka, tam rozprężając się. Powstała fala uderzeniowa odepchnęła młodego maga, który zaskoczony siłą swojego zaklęcia rymsnął zadkiem o ziemię. Dym unoszący się z wypalonej w panelu dziury świadczył o powodzeniu jego planu. Nie było konieczności uciekania się do khazadzkiego topora.

Za drzwiami znajdował się pogrążony w mroku korytarz. Był tak niski, że wszyscy poza Grimmem musieli pochylać się, aby nie szorować włosami po pokrytym pajęczynami suficie. Tunel był prosty na odcinku jakichś siedmiu metrów. Potem zakręcał pod kątem prostym i serią niewysokich schodków opadał do poziomu podestu. W przeciwieństwie do korytarza, kwadratowy podest był wykonany z drewna. Za nim podłoga znów była wykonana z kamiennych, dopasowanych do siebie płyt. Równocześnie drewniany fragment wyznaczał miejsce kolejnego załomu korytarza.