Bladin nie biegł za kultystami. Zawrócił i przekonał się, że ze Snorrim było źle.
- Bracie, sprowadź uzdrowicieli - zwrócił się do Petera, przejmując od niego pobratymca.

Bladin nie był jeszcze kapłanem ale uznał, że powinien powiedzieć parę słów. Na wypadek, gdyby Snorri udawał się już na spotkanie z Gazulem.
- Grimnirze, wejrzyj łaskawym okiem na sługę Twego Snorriego. By zmazać swe winy podążał on nieustraszenie ku wielu niebezpieczeństwom. Nie cofał się i nie wahał, lecz śmiało parł naprzód. Jego ramię i oręż pomogły usunąć z tego świata plugastwo chaosu. W swej misji okazał się być godnym swych przodków. Pobłogosław mu proszę w godzinie jego próby.

Na razie tyle powinno wystarczyć. Gdyby Snorri rzeczywiście umierał, Gladenson miał zamiar powiedzieć jeszcze parę słów. Ale póki co zabójca żył i należało zadbać o to, by go ratować.