”Tak się też stało gdy po wejściu do sali,
Wytężając wzrok swój pomimo złowrogiego półmroku,
Bran dostrzegł skarby czekające na ołtarzu w oddali,
które zamknęły serce jego w uścisku ich uroku.

Wieka kamiennych grobów uchyliły się wtedy.
Przedwieczne potwory ruszyły w ich stronę.
Tym jednym czynem napytali sobie biedy.
Ale cóż mogli zrobić? Kości zostały rzucone...”

Gdy Archie zajęty był układaniem w głowie piosenki, która najlepiej pasowałaby do opisania ich ostatniej potyczki, ktoś właśnie szturchnął go dłonią, zachęcając do przeszukania reszty pomieszczenia. Cóż… ułożenie ballady mogło przecież poczekać. Mogło nawet poczekać aż napełnią brzuchy smakołykami, kupionymi za pieniądze ze sprzedaży kamieni, które znalazł przy ołtarzu. Zaiste musiała to być dłoń fortuny, która popchnęła go do działania.

Ta sama dłoń ustrzegła ich pewnie przed uruchomieniem alarmu i nadepnięciem na niebezpieczne pajączki. Tak, na komponowanie pieśni przyjdzie jeszcze bardowi trochę poczekać.