| Koichi nie znal się na sprzęcie komputerowym. Zresztą z każda nauką ścisła był nieco na bakier. Jako członek gangu nie miał czasu na szkołę. –Znajdę odciski palców koło miejsca, a którym leżał trup. I rozejrzę się – Japończyk wziął przezroczystą taśmę klejącą z szuflady biurka, nożyczki i kilka białych kartek do drukarki. Następnie znalazł starą, wysłużoną drukarkę laserową, z której wyjął kartridż z proszkiem węglowym. Potrząsnął pojemnikiem, otworzył go i wysypał zawartość na jedną z kartek. Następnie udał się do pokoju, gdzie znalazł trupa, któremu właśnie połamał nadgarstki.
Na korytarzu szedł wolno, po cichu, rozglądając się bacznie dookoła. Wyjrzał też ostrożnie za okno. Niedawno tędy przechodził, jednak to była strefa i nie mógł być pewny, czy czasem coś się nie zmieniło na gorsze.
W pomieszczeniu biurowym poszukał przy komputerach jakichś tabliczek z imionami, podpisanych notatników czy innych oznaczeń, które pomogłyby mu zidentyfikować miejsce, gdzie siedział Malcolm. Potem zamierzał nieco pobawić się w daktyloskopię – zdmuchnąć pył, posypać biurko i/lub klawisze komputera czarnym proszkiem, zdmuchnąć ponownie i za pomocą naklejania pasków taśmy klejącej zebrać odciski. Przy odrobinie szczęścia da się odzyskać chociaż jeden, ale czy komputer go przyjmie… to miało się dopiero okazać.
Wychodząc z pomieszczenia ponownie zlustrował korytarz, zerknął za okno i zajrzał na klatkę schodową. Wolał wiedzieć wcześniej o nadchodzącym niebezpieczeństwie. |