Jane całą rozmowę przyglądała się ukradkiem kustoszowi. W jej głowie wciąż dudniły słowa Bary’ego o “Kościele Niepowodzeń”, tajemniczej sekcie okultystycznej, do której należał nie tylko Gattis, ale również ich rozmówca. Być może sam Abreu był ich przywódcą, co czyniło go bardzo niebezpiecznym człowiekiem. Żałowała, że nie miała sposobności podzielić się tymi rewelacjami z Danielem, ale z rozmowy wyłapała kolejne kawałki układanki, które tylko potwierdziły słowa informatora.

Skoro Richard Gattis planował przeprowadzenie jakiegoś rytuału, zdecydowanie należał do okultystycznej sekty. Tak samo potwierdziły się informacje o wzajemnym wsparciu finansowym. Czy rzeczywiście Jane i Daniel rozmawiali właśnie z przywódcą potencjalnie niebezpiecznej sekty odpowiedzialnej za ostatnie zniknięcia ludzi? Czy kustosz, Richard i pozostali byli szaleńcami wierzącymi w okultystyczne rzeczy, a porwanych składali w ofierze? Coraz dziwniejsze pytania przychodziły dziennikarce do głowy, ale w końcu poczuła, że dociera powoli do uzyskania upragnionych odpowiedzi.

Pomyślała, że mogłaby się wymknąć pod pretekstem udania się do toalety, aby przeszukać muzeum w poszukiwaniu tajemnego wejścia do wspomnianego przez Bary’ego kościoła. Jednak rozsądek wygrał z ciekawością tym razem - nie powinna tego robić sama. To było zbyt niebezpieczne, jeśli wierzyć słowom jej informatora. Zdecydowanie jednak wierzyła strachowi, jaki ujrzała w jego oczach, kiedy opowiadał jej o tym wszystkim. Postanowiła więc zaczekać, aż Daniel zakończy rozmowę i będą mogli porozmawiać na osobności. Wtedy nie omieszka podzielić się rewelacjami oraz będzie próbowała namówić Daniela na sprawdzenie wiarygodności informacji na temat bibliotecznego wejścia do “Kościoła Niepowodzeń”.