- Cóż za niepotrzebny, teatralny gest i marnowanie mocy. Sprzeciw rodziny czy przyjaciół w zupełności wystarcza. Przecież właśnie dlatego zapytałem, czy nie macie nic przeciwko - skomentował wyskok piromana.

- Ludzie - Sadrax odwrócił głowę do drowa - i jak widać, także przedstawiciele innych ras lubią wymyślać potwory i potworności. Sami sobie wydają się wtedy mniej potworni. Gdy piją na umór, oszukują, kradną, leją żonę lejcami, morzą głodem babkę staruszkę, tłuką siekierą schwytanego w paści lisa lub szpikują strzałami ostatniego pozostałego na świecie jednorożca, lubią myśleć, że jednak potworniejszy od nich jest nekromanta łamiący "boskie prawa". Albo drow. Wtedy jakoś lżej im się robi na sercu. I łatwiej im żyć.

- Spotykałem już takich jak Wy - ze słyszalnym rozczarowaniem w głosie rzekł Sadrax do reszty - Wiele razy, w mojej wieży.
Córce jednego znanego przeciwnika nekromancji wszczepiłem nerki, kiedy jej własne się poddały; w wielkiej tajemnicy, żonie obrońcy życia "od poczęcia do naturalnego końca" pomogłem do niego wrócić na jego prośbę. Pytałem: jak to jest, przecież jesteście przeciw? A oni mówili: słuchaj, to naprawdę "wyjątkowa sytuacja". Wyjątkowa, bo dotyczyła ich osobiście, a nie innych. Bo dla innych zawsze mieli żelazne sumienie. Tak jak i Wy macie. Sami przyznajecie się do morderstw, nienawiści, osłabiania naszego państwa przez rozprzestrzenianie kłamliwych oskarżeń pod adresem jego sojuszników...
Ale chcę żebyście wiedzieli jedno. Jeśli kiedyś któryś z Was w rozpaczliwej sytuacji zwróci się do mnie o pomoc, albo będzie leżał na wpół martwy na moim stole... będziecie absolutnie bezpieczni i potraktowani z szacunkiem. Ponieważ, w odróżnieniu od niektórych tutaj, jestem profesjonalistą.
Ale tak prywatnie, drażni mnie ta wasza hipokryzja. A używanie argumentu siły, gdy brak jest siły argumentów uważam za słabe, kiedy jednocześnie usiłuje się pozować na obrońców moralności i praw.