- Ponieważ potrzeba takich jak ja czy on - skinął w kierunku drowa - by zadanie zostało wykonane, a konieczne rzeczy zrobione. Łatwo jest zmarszczyć nosek, powiedzieć "a fe" i odwrócić wzrok, ale powiedzmy sobie szczerze - gdyby ktokolwiek wierzył, że zaślepieni fanatycy i wywyższające się dup... znaczy się, chciałem powiedzieć: "ci dobrzy" wystarczą, to takich jak my by nikt na tę wyprawę nie wysłał.

***

Sadrax używający czaru dalekowidzenia pozwalającego mu wyraźnie dostrzec grupę idącą przed nimi przeszedł do kolejnych zaklęć - po pierwsze, magicznie zabezpieczył grupę przed magicznym podsłuchem i podglądaniem - wymagało to co prawda sporo energii i było skrajnie niepraktyczne do długotrwałego utrzymywania, dlatego zrobił to dopiero gdy dostrzegł wroga, nie było sensu robić tego na stale; po drugie, dodał pewne paskudne zaklęcie walące sprzężeniem zwrotnym każdemu kto będzie próbował się przebić przez tę zasłonę, które, im więcej energii mag włoży w przebijanie się tym silniej go ogłuszy; po trzecie - powstrzymał się przed wysłaniem magicznego impulsu sondującego, podejrzewając, że złośliwy zbieg okoliczności sprawić może, że przeciwnik też ma maga, który wpadł na ten sam pomysł co on i zamiast tego użył nie czaru, a zdolności. Nekromanci nie bez powodu nazywani są mówcami umarłych. A wbrew powszechnym wyobrażeniom, nie tylko humanoidy i pokrewne istoty mają dusze. Zwierzęta również. Ot, choćby taki rozdeptany przez tuptających daleko przed nimi chrząszcz. Oczywiście dusza owada nie rozumiała co mówią... ale od rozumienia był Sadrax.