Plan został ustalony, należało więc wprowadzić go w życie. Willie został w głównej katedrze, gotowy otworzyć drzwi do okrągłej komnaty niewidzialną dłonią, pozostali ruszyli do wejścia nieopodal, by dostać się na miejsce drugim wejściem. Pierwsze drzwi były otwarte i nie zawierały pułapki, natomiast przy drugich Archie musiał popracować wytrychami. Niziołek radził sobie już tutaj z takimi zamkami, więc odblokowanie skobla zajęło mu dosłownie kilka sekund. Potem wrócił do pierwszych drzwi, by pokazać Williemu uniesionego w górę kciuka, co było sygnałem dla gnoma do czarowania.

W momencie, gdy telekinetyczny uścisk chwycił za drzwi i otworzył je na oścież, hobgoblinom przy słupie puściły nerwy i wypuściły bełty, które trafiły tylko powietrze. W tym samym czasie boczne drzwi do sali otworzyły się i w środku pojawili się pozostali bohaterowie, zaskakując przeciwników. Bran wypowiedział słowa mocy, a z jego dłoni wystrzeliły trzy ogniste pociski. Dwa z nich trafiły gobliniego szamana, sprawiając, że korpus i łeb tamtego zajął się ogniem, a ostatni doszedł drzewnego humanoida, jednak nie wyrządził mu większych szkód. Goblin krzyczał rozdzierająco, biegając w te i wewte, aż w końcu wpadł do dziury przy słupie z pnączami.

Elora wystrzeliła z kuszy w drzewnego humanoida, jednak pocisk przeleciał nad jego prawym ramieniem. Nieopodal kapłanki Draugdin również użył kuszy przeciwko jednemu z hobgoblinów, ale oko również go zawiodło - bełt minął przeciwnika o kilka dobrych centymetrów. Ogarnięty furią Amos zaszarżował na kolejnego z wrogów, uderzając mieczem znad głowy i niemal odrąbując łeb zaskoczonego hobgobina. Z rany buchnęła ciemna krew i przeciwnik osunął się bez życia na podłogę.

W tym czasie Archie wypowiedział pod nosem kilka słów, patrząc na przywódcę tej bandy. Wielki hobgoblin zmarszczył brwi, a potem z zaskoczeniem przyjął fakt, że nie może się ruszyć. Niziołek szybkim ruchem pojawił się przed Branem i Elorą, dobywając swego rapiera. Ostrza stojącej nieopodal Shinry rozbłysły i kobieta wyrzuciła w przód jeden ze swych mieczy, z którego wystrzelił kwasowy pocisk, trafiając hobgoblina w ramię. Ten warknął z bólu i po dobyciu sejmitara zamachnął się na Draugdina, ale smokowiec nie miał problemu, by odczytać ten atak i go uniknąć.

Stojący obok tronu niby-ent wyrzucił przed siebie zdrową rękę, z której z niesamowitą szybkości wystrzeliło kilka dużych, ostrych igieł, które trafiły Brana w prawy bok i prawą rękę. Zaklinacz syknął z bólu, a z ran zaczęła sączyć się krew. Tymczasem rozeźlony wódz otrząsnął się z zaklęcia rzuconego przez Archiego i warcząc gromko wstał ze swego tronu, dobywając dwuręczny miecz.