Malvolia nie była przesadnie zdjęta grozą rozgrywających się wydarzeń. Wiedziała po co tu przybyła i czego może się spodziewać. Była dobrze poinformowana. Umiała łączyć fakty. Ale wiedziała też, że coś poszło nie tak. Że czas nie gra na jej korzyść.
Zirytowało ją zachowanie Val, ponieważ miała zupełnie inny pomysł jak rozwiązać bieżącą sytuację. A teraz pewnie będzie musiała patrzeć na naiwne bohaterstwo Jacka. Bo przecież odważny samiec nie zostawi kobiety w opałach...

Sama nie należała do osób, które lubią walkę czy przesadnie troszczą się o bliźnich, szczególnie w starciu z zarażonymi kanibalistycznymi zwłokami. Powiedziała więc do funkcjonariusza:
— Twój samochód jest sprawny. Może po prostu się stąd zabierzemy, zamiast zgrywać bohaterów z filmów akcji klasy B? Co umarło, niech takim pozostanie. Nie ma sensu marnować naboi i czasu na uciszanie zwłok. A ja koniecznie muszę się dostać do Raccoon City, jak najprędzej. Co jeśli moja córka Monica siedzi w samym środku tego pierdolnika? Na pewno w takim wypadku nie będę uczestniczyć w tej niepotrzebnej zabawie w rambo. Muszę ją uratować!... Tamta narkomanka jakoś sobie poradzi, na pewno jest bezpieczna w swoim Kenworth'cie. Z pewnością też wkrótce zjawi się jakiś patrol...
— Kurwa, człowieku, muszę moją małą czym prędzej stamtąd zabrać! — dodała po chwili z dramatyzmem, chwytając ramię mężczyzny i patrząc mu głęboko w oczy swymi szklistymi źrenicami.