Po potężnej eksplozji Malvolia momentalnie zabezpieczyła i schowała pistolet. Świadoma, że ona i jej współpasażerowie nie mają tu już czego szukać szybko zawróciła samochód. Na komunikat z radia zareagowała dość ekstatycznie.

— Merveilleusement! — niemal zapiała — Może rzeczywiście tam są! No i nie musimy się też pchać w paszcze truposzy. Sprawa z Twoją Laurą wyjaśniona. Mam tylko nadzieję, że droga z tego miejsca do posterunku będzie przejezdna. Jeśli nie, to musielibyśmy się wrócić na obwodnicę, a to kawałek drogi...

Gdy Jack sprawdzał swój telefon Nicoletta także zerknęła, czy ma jakiś zasięg. Zaś kiedy tylko dojechała do barykady zaklęła siarczyście.

— Fanculo!

Potem rozejrzała się po towarzyszach, z trudem ukrywając, że po części winiła ich za obecną sytuację.

— I co teraz? Mamy dwie drogi. Jedna z nich potencjalnie niebezpieczna, ale najkrótsza. Druga dłuższa, naokoło, ale pozornie wolna od zagrożeń. Cholera wie co czeka nas po obraniu którejkolwiek.