- Okej, Cleo, no – Sigrun westchnęła przeciągle – stara, wyczaj, mogę ci gadać Cleo, ale Franca jest znacznie zajebistsze. Tak, około dwadzieścia pięć procent coma czterdzieści osiem. Wiem, że może dyrektor działu nazwał cię Cleo na cześć jakiegoś tam kurwa dwudziestego piątego release softu, na którym działasz na cześć jego zdychającej na raka żony, ale jak dla mnie, na twoim czole jest wypisana wybitna francowatość.

- W każdym razie, mniejsza o imiona, laska. Wyczaj.

Sigrun wyrzuciła peta na podłogę, wyciągnęła kolejnego papierosa, odpaliła i wypuściła wielgachny pióropusz dymu.

- Kurwa! Gadasz, że twoim zadaniem jest opieka nad tym zacnym bajzlem. Okej, mogę się przemieścić do tej strefy publicznej. Problem numer jeden, siostra, jest taki, że na korytarzu jest jeden brudny skurwiel, który pluje kwasem szybciej, niż pepesza naszpicowana uranem.

-Jeśli nie zauważyłaś, to powiem jeszcze raz: ta cała Strefa to pierdolone piekło. Próbujemy tylko przeżyć. Moi kolesie chodzą tutaj dlatego, ponieważ szukają czegoś do żarcia i czegoś, dzięki czemu nie stanę się dla kolejnej fruwającej meduzy pasztetówą. Jak możesz prosić nas, żebyśmy zeszli do tej twojej bezpiecznej strefy, skoro po drodze będzie pewnie w ciul kolesi, którzy nam odgryzą głowę?

- Posłuchaj no, Fra- ekhm, Cleo. Mam do ciebie zajebisty deal. Ty chcesz opiekować się uniwerkiem. Zajebiście. My chcemy przeżyć i uciec ze Strefy. Proponuję współpracę. Chcemy pomóc ci i sprowadzić wsparcie do tej zapyziałej rudery. Może uda nam się nawiązać komunikację z zewnętrznym światem albo sprowadzić kogoś, kto będzie w stanie naprawić systemy albo będzie miał uprawnienia do zalogowania do systemu. Pomóż mi, stara, to pomogę tobie. Stoi? Może uda nam się coś ugrać na tym. No i tobie, oczywiście.

Sigrun, w przypadku braku oczywistych opcji, spróbowała improwizować. Może AI faktycznie mogło na coś się przydać?