A to ci dopiero niespodzianka! Sprytne! Schować skarby pod skrzynią. Ten śnieg wcale nie jest taki głupi, tylko dlaczego Akial nie wykrył tej pułapki? Czy to właśnie przez ten śnieg? Patrząc na przelatującą kłodę kotoczłek zastanawiał się, kto z tu obecnych dałby radę uciec przed tą, niosącą śmierć, belką?

Skarby nie były zbyt ciekawe. Na pewno można było je zamienić na nieco brzdęku w sakiewce, ale nie było sensu brać ich ze sobą. W drodze powrotnej zajrzą tu i wezmę to, co będzie im potrzebne.

Ruszyli dalej, śnieg wzmagał się zasłaniając widok i zlewając wszystko wokół nich. Drzewa, trawy i inna roślinność okryta białym puchem niczym pierzyną sprawiały nie lada wyzwanie dla kogoś nieobeznanego z takim klimatem. Odległości zaczęły się zamazywać, górki zlewały z dołkami, a noszenie gogli, które co chwila trzeba było wycierać nie polepszały ogólnej oceny sytuacji.
- Co za miejsce? Nie do życia. - mruknął do siebie.

W pewnym momencie ich wędrówki, Akial nie miał pewności gdzie konkretnie, bowiem wszystko w okolicy wyglądało mniej więcej tak samo, a on zaprzątnięty był swoimi myślami i gorących plażach Korotos, ze śniegu za nimi wyprysnął potwór. Ni to wąż, ni to smok, długie i całkowicie białe łuskowane ciało monstrum zwinęło się niczym sprężyna i zaatakowało zdradziecko jak pustynna kobra zamykającego pochód Draugdina.
Akial miał pewne obawy czy w tym starciu siła mięśni półorka okaże się wystarczająca dlatego ruszył na ratunek. Odskoczył w przeciwną stronę niż mnich okrążając przeciwnika, zdjął gogle przeszkadzające w ataku i szukał dogodnej okazji do ataku.