Jaśmin

Arte

Czyli nie ma czegoś takiego jak słaba płeć albo emancypacja po włosku.
Mamy tu piętnastoletnią utalentowaną rysowniczkę, która pragnie utrzymywać się z malowania. Problem w tym, że w XVI-to wiecznej Florencji malowanie to męska profesja. I zaczyna się wyścig Arte o uznanie i szacunek w środowisku.
Początkowo nikt z mistrzów nie ma zamiaru przyjmować dziewczęcia do swego warsztatu. Mała Arte tak się tym przejmuje, że ma zamiar nawet obciąć sobie piersi (!). Na szczęście znajduje się pewien młody, acz zgorzkniały mistrz, który przygarnia Arte do swego domostwa. Ambitne dziewczę zaczyna okres terminowania, a że jest zarówno ambitna jaki i utalentowana to nie mamy wątpliwości, że da radę.
Jak to bywa w takich seriach, po drodze, bohaterka, będzie musiała pokonać mnóstwo przeciwności. Ale, jak to mówią, chcieć znaczy móc. Da radę? Jasne, że tak.
Żeby wszystko było jasne. Akcji w tej serii nie uświadczysz. Kolejne odcinki mijają zgodnie z okruchowo życiową konwencją. I jest spokojnie i miło i sympatycznie. Blond heroina potrafi przekonać do siebie każdego. Mnie też.
Grafika całkiem sympatyczna, muzyka, e tam, tylko w op i end, dość miłych zresztą.
Arte, gambare! I zapraszam wszystkich, którzy mają ochotę na spokojnie spędzony na oglądaniu czas.
Ocena, 7,5/10 bo jest miło i sympatycznie.
Oglądać proszę.

Cheers

 

__________________
Myśląc nigdy nie doszedłem do żadnych wniosków.
Ale to nie powód by nie myśleć.
Zdrajca, obciąć mu jajca! Tchórz, wsadzić mu nóż! Kiep, pałą przez łeb!
Hejt? Kijem przez grzbiet.