Sigrun westchnęła.

- Na podstawie czego wnioskujesz, że po drodze będzie “w ciul kolesi którzy wam odgryzą głowę” -

- No dobra no, skoro gadasz, że to taki spacerek po zioło, to kurwa zejdę po tych schodach I się przekonam. Może nic tam nie będzie. Ale weź mi nie gadaj, że na uniwerku nic nie ma. Ot, wystaw sobie, jakbym chciała prościutko drogą powrotną se przyjść, to proszę bardzo, bramka numer jeden. jeden wielki sukinkot plujący kwasem. Albo przed chwilą, o, kurwa, ty, patrz, to tutaj!

Sigrun zaciągnęła się głęboko i wyciągnęła nóż z buta. Zamierzała obserwować stworzenie. Cóz to mogło być? Czujka? Lub też jeden z tych, co samotnie przemierzają dzicz i szabrują pozostałości? Sigrun nie miała pojęcia, czego spodziewać się po stworach ze Strefy, więc po prostu postanowiła zachowywać się cicho. I mieć to coś na oku. Postanowiła powoli wycofywać się w drugą stronę.

- O, czaisz, na przykład to gówno tutaj. Weź nie gadaj, że na dole nie zastaniemy z pięćset takich przyjemniaczków na dole. Wiem, że styki ci się przepalają i gówno w sumie widzisz przez te twoje kamery, ale takiego chuja nie ma, żebyś nie widziała mrówkoszczurów łażących ci po twoim pałacyku albo wielkiego potwora na zewnątrz.

- Gdybyś nie była taka uparta i dała mi passy do systemu, to może pomogłabym ci naprawić ten syf, który tutaj masz

Sigrun postanowiła, że był to czas powrócić do swoich kompanów. Dlatego też mając na oku dziwne stworzenie, powoli przemieszczała się w stronę, gdzie ostatni raz słyszała Davida. Potrzebowali wejść do jednej grupy, żeby przejść dalej w stronę uniwerku.