7 marca 2050, domostwo Jackie Smith

Konsternacja Hectora nie słabła, chociaż starał się jak najlepiej skrywać ją pod maską spolegliwego zalęknienia. Reakcja Jackie na nazwisko Tylera jawnie dowodziła tego, że przywódca osady istniał w rzeczywistym świecie. Przez chwilę zdenerwowany monter gotów był uznać, że ciąg szalonych wydarzeń z grzybami w roli głównej był jedynie jego sennym majakiem, ale zachowanie gospodyni nie do końca pokrywało się z hipotetycznym scenariuszem ułożonym w głowie Latynosa.

Być może wyjaśnienie nadal było proste - całonocne zmagania z mutantami w mgle były rzeczywiście sennym koszmarem Garcii: niebywale realistycznym i obfitującym w szczegóły snem. I być może niezależnie od tego Jackie Smith cierpiała na jakieś schorzenie psychiczne, najpewniej jakąś odmianę amnezji.

- Pewnie Tyler tam zostawił, dałem mu puszkę wczoraj wieczorem jak sprawdzał, czy dobrze porąbałem drewno. Mam w plecaku drugą, jeszcze nieotwartą. Proszę, chętnie się podzielę. Wybacz, że nie pomogę przy śniadaniu, ale chcę się jak najszybciej zająć naprawą samochodu.

Starając się unikać jakichkolwiek gwałtownych ruchów, Nowojorczyk podał gospodyni wyciągniętą z plecaka rybną konserwę, zarzucił plecak na ramię i podniósł z podłogi Springfielda.

Garcia zamierza podarować Jackie drugą konserwę, a potem jak najszybciej się z nią pożegnać. Pójdzie sprawdzić, czy wóz jest tam, gdzie go zostawił, potem zaś zajdzie do Tylera, niby w zamiarze podziękowania za nocleg, ale niejako przy okazji będzie chciał spytać, czy Tylerowi mówi cokolwiek słowo „grzyby”.