Sheva i Shillen

Oczy wilkołaczycy błysnęły na słowa drowki. Od początku Księżna była trudna do rozmowy. Od początku groźby lepiej na nią działały niż uspokajające słowa. Tym razem nie było inaczej. Choć przez Shevę przemawiał rozsądek i słuszność, ta uznała, że wie lepiej.

- Myślimy podobnie czarny elfie. Nie jestem głupcem i nie zamierzam udawać głupca! Jestem zbyt blisko! Nie zamierzam już więcej czekać! - wywarczała rzucając się do biegu. Na czterech łapach była znacznie szybsza i jeśli kobiety nie chciały jej zgubić musiały już za nią rzuszyć.

Iton

Mężczyzna w ułamku sekundy znalazł się przy oknie. Sprawnym ruchem otworzył je i wyskoczył na zewnątrz. Bez problemu utrzymał równowagę na wąskim gzymsie. Ktokolwiek wchodził do środka nie zauważył, póki co obecności złodzieja. Przysłuchując się wpierw usłyszał krzątaninę kroków. Chwilę później otwieranie i zamykanie szuflad.

- Dziwne... - mruknął dziwnie znajomy głos. Kiedy Iton zajrzał przez krawędź okna dostrzegł w pokoju króla! Stał właśnie odwrócony do złodzieja energicznie czegoś szukając.

Hassan

Mag kiwnął głową i wywamrotał słowa jakiegoś zaklęcia. Dla wojownika nic się nie zmieniło, ale mag patrzył na niego uważnie milcząc. Po dłuższej chwili, która się zaczęła robić niezręczna mag w końcu się odezwał.

- Nie zauważam na tobie klątwy wilkołactwa. Czy znajdę twych towarzyszy w ich pokojach? - zapytał bezbarwnym głosem jakże niepodobnym do magów z Mulmaster zwykle obnoszących się swoją rangą.