- Felix, Uszko, złapcie w sieć jednego z tych pomiotów, drugiego dobijcie i się wycofujemy! - krzyknął do towarzyszy Nicollo czując na twarzy rosnący żar płomieni. Chwilę napawał się ogromem zniszczeń jakie wywołał mag. Wtedy zauważył jak stary wyciąga i rozwija ze szmatki shuriken. Czy przechodził właśnie załamanie nerwowe spowodowane masową zbrodnią? Uznał, że lepiej ze sobą skończyć niż ryzykować schwytaniem? Pewnie prawda leżała gdzieś po środku. Karaluch nie zamierzał go powstrzymywać, obdarzył maga spojrzeniem pełnym uznania...które po chwili jednak - trudno mu w to było uwierzyć - zamieniło się we współczucie. Znów poczuł to ukłucie, jak wtedy gdy spotkali tego niedołężnego sierotę. Wyrwał czarodziejowi shuriken z ręki, samemu nie wierząc, w to co czyni.
- Nie musisz tego robić. Jest inny sposób. Na wyspie muszą być czarodzieje, których porwali albo namówili do współpracy. Jeśli dopadniemy chociaż jednego i wyeliminujemy z gry, nie zdążą odprawić rytuału. Nawet jeśli trafisz w ich ręce, ciągle będzie im brakować ludzi.
Złapał starucha pod rękę a potem zaczął ciągnąć do tyłu, po za zasięg płomieni. Wyglądało na to, że pozbyli się naganiaczy, przynajmniej na razie. Teraz pozostawało przesłuchać jeńca i zmusić go by zaprowadził ich do swojego pana. To własnie mu Nicollo zamierzał bezpośrednio przekazać swoje żądania.
- Nie pamiętam nawet jak ci na imię starcze. To co zrobiłeś było konieczne. Zrobię wszystko, żebyś wyszedł z tego cało i wrócił do domu. - obiecał Karaluch czarodziejowi gdy byli już bezpieczni.