- Czysta krew, brudna krew, kto by się tym przejmował. – Hellborn przyjaznym gestem objął czarodzieja, kładąc mu rękę na ramię. – Mądry człek jesteście, czarodziej, strażnik wiedzy tajemnej i sekretów. Siedzicie tu w pyle i piachu ze sto lat już, nie mierzi was to? Takie zesłanie? Na pewno jest inny sposób, zawsze jest, a kto by go nie znał jak nie wy.

Starzec pewnie za mądry był, żeby na niego wpłynąć banalnymi komplementami. Ale, rozmawiał z diabłem, a ten, jak to diabeł, potrafił samą obecnością nakłaniać innych do złego.

- Pomyślcie. Cesarz nie będzie szczęśliwy, jak mu córkę zaszlachtujecie, nawet jeśli w zbożnym i słusznym celu ratowania Imperium. Za to będzie przeogromnie zadowolony, jeśli ktoś znajdzie inną metodę. Taką, która nie będzie wymagała utaczania krwi jego dziecka. Co ja mówię, zadowolony. On, cesarz, będzie wdzięczny. Rozmiar jego wdzięczności możecie sobie wyobrazić sami.