- Moim zdaniem powinniśmy się rozdzielić - podjął Woods, po dłuższej chwili milczenia z jego strony, w której koncentrował się głównie na tym by nie wyrżnąć porucznika w jego gadatliwą gębę. - Mniejszym grupom łatwiej się będzie przemknąć, no i większa szansa, że ktokolwiek dotrze do naszych linii. Proponuję podział na pilotów i żandarmów - mówiąc to, rzucił Timowi jego kurtkę, którą od jakiegoś czasu i tak tylko trzymał w rękach.

- Przede wszystkim w dzień musimy iść lasami, wyjście na otwarty teren będzie zbyt niebezpieczne. Proponuję skierować się na Abbeville. Somma to nie mała rzeczułka, żeby ją przekroczyć potrzebny będzie most, prom albo chociaż łódź, a tych nie znajdziemy w pobliżu wioseczek czy w szczerym polu. W każdym razie wpław rzeki nie przekroczymy. Chociaż może nasi dzielni, wysportowani piloci dadzą radę - Woods nie powiedział głośno, że najkrótsza droga do frontu może być tą, którą Niemcy będą kontrolować najbardziej. Byle głupek zda sobie sprawę z tego, że czego samolot transportowy by nie przewoził, z pewnością nie miał za zadanie rozbić się na niemieckim terenie, a zatem przynajmniej jego piloci będą dążyć do tego, by jak najszybciej dostać się do swoich. - Dobrze by było znaleźć jakiś strumień, zapewne niedługo puszczą za nami psy. Trzeba też postarać się o cywilne ubrania, ale nie tu. Najpierw musimy zmylić trop, inaczej sprowadzimy tym ludziom na głowę kłopoty - ostatnie słowa Woods kierował już tylko do dziewczyn. Przez głowę przemknęły mu obrazy płonących polskich wsi.