Jak to mówili: po nitce do kłębka i Verbeck zdecydowanie pomógł im się do tego kłębka zbliżyć. Trzeba było znaleźć Hjorta i pokrzyżować jego plany, zanim narobi szkód, które ciężko będzie odkręcić. Warknęła jeszcze groźnie w stronę mężczyzny, wychodząc z pokoju i nim opuściła karczmę wróciła do swojej ludzkiej postaci. Nie potrzebowali, żeby zwracać na siebie więcej uwagi, niż powinni.

Po dotarciu pod budynek zbrojowni okazało się, że coś musi się tam dziać, skoro na miejscu znaleźli się też ludzie lokalnego wielmoży, a nie straż miejska. Nie wróżyło to dobrze, ale z drugiej strony, jeśli Hjort i Runa zaatakowali zbrojownię, to należało wykorzystać to idealne zgranie się w czasie i zakończyć to wszystko tu i teraz.

- Myślę, że powinniśmy pogadać ze strażnikami - powiedziała. - Wyjaśnić im, co się kroi. Jeśli spróbujemy zakraść się do środka od dupy strony, jeszcze nas wezmą za koleżków Hjorta a nie przyszliśmy tu walczyć z Kruczą Strażą, tylko znaleźć tego cymbała. Co myślicie? - spojrzała po kompanach. Pracowali w grupie, więc nie chciała narzucać swojego zdania, ale rozmowa wydawała jej się najrozsądniejszym wyjściem.