Yutù Shēngwang, córka rodu Shēngwang powinna wykazywać się kulturą, wychowaniem, potulnością oraz nieśmiałością aby przyciągnąć jak najwięcej uwagi potencjalnych osób do mariażu. Nie szło aby zbliżała się do osób niższej klasy a co dopiero do ochroniarzy. Los chciał jednak, że obdarzyło ja niezwykłym umysłem widzącym więcej niż reszta.

Dlatego też aasimarka leżała teraz sztywno na ziemi parując od gorąca jakie ją zalało. Była pewna, że dymi z niej niemal tak bardzo jak z tamtego ogniska. Rój królików kicał wokół niej, przetaczał się po niej i odprawiał nieprzyzwoitości. Szeptał jej do uszu jeszcze bardziej niepoprawne rzeczy i nim Yutu się w końcu podniosła minęła dobra chwila.

- Tak... tak! Należy się zbierać. Tak. - wybełkotała wychodząc ze śpiwora. Miała misję, a tutaj takie rzeczy się działy! Powinna być bardziej skoncentrowana! Co jednak rozsądek mógł poradzić skoro serce łupało głośniej niż fajerwerki na nowy rok. Słysząc pytania Hiry dziewczyna spojrzała na kuzyna i wypaliła:
- Świetne pytania, nie wiem czemu o tym nie pomyślałam - niestety zapomniała się i wybełkotała to w Necrilu zamiast we wspólnym.