Z Rufusa nie opadły jeszcze zupełnie emocje związane z walką - nigdy jeszcze nie brał udziału w takiej rzezi, kilkukrotnie ocierając się o śmierć. Spojrzał nieco zamglonym spojrzeniem na jeńców, a potem w dół na siebie. Nie miał jeszcze czasu się oczyścić, poszczerbione płyty zbroi były całe zachlapane krwią (na szczęście w większości nie jego) i nawet chyba gorszymi rzeczami.

Potem znowu spojrzał na zdesperowanych niewolników hobosów i zaśmiał się głośno i triumfalnie, miał wrażenie że nie do końca poznawał swój własny głos:

- A jak myślicie!? Truchła Kłów rozwalają się po całym forcie, ja osobiście odciąłem łeb tej zdzirze która tu dowodziła, pieprzonemu trollowi, a potem utoczyłem krew temu całemu goblinowi-wilkołakowi! - pół-ork wyszczerzył się w złowieszczym grymasie, kiedy powróciła do niego euforia którą czuł wykańczając kolejnych potężnych przeciwników, gdy widział grozę goblińskich żołdaków, kiedy rzucił im pod nogi głowę ich dowódczyni. Nie wiedział do końca, na ile te uczucia należały do niego, a na ile do duchów przodków, więź z którymi czuł w tym krwawym boju szczególnie mocno. Potrząsnął głową i wziął głęboki oddech, zastanawiając się co się z nim ostatnio dzieje...chwilami miał wrażenie, że sam siebie coraz mniej poznawał. Może gdyby bardziej się kontrolował, walka byłaby mniej chaotyczna a on i jego towarzysze mniej patrzyliby śmierci w oczy.... Mikel przecież padł od pazurów trolla idąc mu na odsiecz i nie wiadomo gdzie zniknęła Laura...

- Innych więźniów nie widziałem, pewnie ukryli się gdzieś nie wiedząc co się dzieje. Wiecie może gdzie mogą być? - Dodał po chwili już spokojniejszym tonem.